W 2001 roku Rada Europy opublikowała ujednolicony system opisu kształcenia językowego CEFR (=Common European Framework of Reference for Languages) w celu zapewnienia we wszystkich państwach członkowskich jedności w kwestiach edukacyjnych, poziomowych związanych z uczeniem się i nauczaniem języków obcych.

W 2008 r. Komitet Ministrów wydał rekomendację w sprawie stosowania i wdrożenia tego systemu do systemów edukacji w krajach członkowskich. Dziś system ten jest już powszechnie używany i znany już na całym świecie.

Trzy, przyjęte przez Radę Europy, stopnie znajomości języka obcego, szczegółowo opisują umiejętności danej osoby we wszystkich czterech sprawnościach: mówieniu, słuchaniu, czytaniu i pisaniu.

A  –  Basic User  (poziom podstawowy)

B  –  Independent User  (poziom samodzielności)

C  –  Proficient User  (poziom biegłości)

Każda kategoria podzielona została jeszcze na dwa poziomy, co w sumie daje sześć poziomów biegłości językowej: A1, A2, B1, B2, C1, C2

Czasem, jeśli proces uczenia / nauczania jest wolniejszy stosuje się jeszcze większe rozdrobnienie poziomów: A1.1, A1.2, A2.1, A2.2,B1.1… itd.

Szczegółowy opis poziomów można znaleźć nawet na:

https://pl.wikipedia.org/wiki/Europejski_System_Opisu_Kszta%C5%82cenia_J%C4%99zykowego